Sophie staat voor de spiegel in het toilet en oefent haar beste ‘enthousiaste marketeer’-glimlach. Over tien minuten komt Jeffrey op bezoek, en alles moet perfect verlopen. Ze haalt diep adem en loopt terug naar de vergaderruimte.

“Oké team, laatste check,” zegt ze, terwijl ze de flipchart met ‘PROJECT HOLOGRAM’ nog een keer controleert. “Lieke, je presentatie?”

Lieke klopt op een dikke map. “Helemaal uitgewerkt! Gepersonaliseerde hologrammen voor élke klant, met AI-gestuurde gesprekken en real-time productaanbevelingen. Budget: slechts 250K voor het eerste jaar.”

Mark kijkt op van zijn laptop. “En mijn ROI-berekeningen laten zien dat we binnen 18 maanden 400% rendement maken. Statistisch gezien volkomen geloofwaardig… als je niet te veel nadenkt.”

“Perfect,” knikt Sophie. “En Jeffrey weet van niets?”

“Ik heb hem verwijderd uit alle gedeelde mappen” zegt Mark. “Hij tast volledig in het duister.”

Op dat moment zwaait de deur open en stapt Bas binnen, gevolgd door een jongeman met een designerbril en een veel te duur horloge.

“Marketing Maestros! Mag ik jullie voorstellen aan Jeffrey, CEO van MaakTech Industries!” Bas straalt alsof hij persoonlijk verantwoordelijk is voor Jeffrey’s succes.

Jeffrey steekt zijn hand uit. “Sophie! Wat fijn om je weer te zien. En Mark, Lieke…” Hij omhelst ze alsof ze oude vrienden zijn. “Jullie zien er goed uit! Het bedrijfsleven doet jullie goed.”

“Jeffrey,” zegt Sophie met een glimlach die net iets te breed is. “Wat leuk dat je tijd had om langs te komen. We zijn zo trots op wat je hebt bereikt met MaakTech.”

“Ach,” wuift Jeffrey bescheiden, “het is allemaal begonnen met wat ik hier heb geleerd. Jullie zijn mijn mentors geweest!”

Bas klapt in zijn handen. “Precies daarom wilde ik dat jullie hem zouden ontmoeten! Jeffrey heeft in één jaar bereikt wat wij in tien jaar proberen. Misschien kunnen we wat van hem leren!”

Sophie voelt haar ooghoek trillen. “Absoluut. Maar eerst wilden wij jou iets laten zien, Jeffrey. We zijn bezig met ons meest ambitieuze project tot nu toe.”

“Oh?” Jeffrey’s ogen lichten op. “Vertel!”

Lieke springt op en loopt naar de flipchart. “PROJECT HOLOGRAM!” roept ze enthousiast. “We gaan als eerste bedrijf in de maakindustrie volledig gepersonaliseerde holografische klantervaringen uitrollen!”

Jeffrey leunt naar voren. “Hologrammen? Echt waar?”

“Niet zomaar hologrammen,” vervolgt Lieke, haar enthousiasme nu volledig echt omdat ze zo opgaat in haar eigen verhaal. “AI-gestuurde hologrammen die elke klant herkennen, hun naam zeggen, hun koopgeschiedenis kennen, en real-time productaanbevelingen doen!”

Bas’ mond valt open. “Wacht, dit is de eerste keer dat ik hiervan hoor. Wanneer hebben jullie dit bedacht?”

“Afgelopen week,” zegt Sophie snel. “We wilden het als verrassing presenteren.”

Mark draait zijn laptop om naar Jeffrey. “De cijfers spreken voor zich. Initiële investering van 250K, maar een ROI van 400% binnen 18 maanden. De hologramtechnologie is net doorgebroken naar de mainstream markt.”

Jeffrey’s ogen worden groot. “250K? Voor hologrammen? Hoe hebben jullie dat budget gekregen?”

“Eline is er heel enthousiast over,” liegt Sophie gladjes. “Ze ziet het als dé manier om ons te onderscheiden van de concurrentie.”

“Ongelooflijk,” mompelt Jeffrey, terwijl hij aantekeningen maakt. “En wanneer gaat dit live?”

“Over zes weken,” zegt Lieke. “We zijn al in gesprek met leveranciers in Japan. Die hebben de beste hologramtechnologie.”

Bas kijkt van de een naar de ander. “Zes weken? Maar dat betekent dat we… Hoe gaan we dat logistiek…?”

Sophie trapt hem onder tafel. “Details, Bas. Die vullen we later wel in.”

Jeffrey staat op. “Dit is… dit is briljant. Echt waar, jullie zijn nog steeds mijn inspiratie. Ik ga dit zeker bespreken met mijn team.” Hij stopt even. “Eh, kunnen jullie me misschien de contactgegevens geven van die Japanse leveranciers? Voor als wij ook zoiets willen uitrollen?”

“Natuurlijk!” zegt Sophie zoet. “Ik mail ze je vanmiddag.”

Na Jeffrey’s vertrek valt er een stilte in de vergaderruimte.

“Dat,” zegt Mark uiteindelijk, “ging verdacht gemakkelijk.”

Bas staat nog steeds met open mond naar de flipchart te staren. “Wacht eens even. Gaan we dit echt doen? Want dit klinkt duur. En complex. En waar komen die Japanse leveranciers vandaan?”

Sophie zucht. “Bas, je was erbij toen we dit bedacht hadden. Het was een val. Nepinformatie. Om te testen of Jeffrey onze campagnes kopieert. Weet je nog?”

“Ja, natuurlijk!” Bas herstelt zich. “Toch… het klonk zo overtuigend! En die ROI-cijfers van Mark dan?”

“Verzonnen,” zegt Mark droogjes. “Statistisch volkomen onzin als je er langer dan vijf minuten naar kijkt.”

“Maar de hologrammen! Lieke had het over leveranciers!”

Lieke giechelt. “Ik heb gisteravond drie uur op YouTube naar hologram-video’s gekeken. Best interessant eigenlijk.”

Bas laat zich in een stoel vallen. “Dus… we gaan geen hologrammen maken?”

“Nee, Bas. Geen hologrammen.”

“Maar het zou wel cool zijn geweest…”

Op dat moment vliegt de deur open en stormt Eline binnen, haar ogen glinsterend van opwinding.

“HOLOGRAMMEN!” roept ze. “Ik heb net Jeffrey gesproken in de parkeergarage! Hij vertelde me over jullie briljante nieuwe project! Dit is precies wat we nodig hebben om die saaie beursstand op te fleuren!”

Sophie voelt het bloed uit haar gezicht wegtrekken. “Eh, Eline, dat was eigenlijk—”

“250K budget? Prima! Arnold mag zeuren, maar dit wordt groot! Dit wordt revolutionair!” Eline begint door de kamer te ijsberen. “We worden de eerste in de sector! Jeffrey zei dat hij nog nooit zoiets had gezien!”

“Maar Eline,” probeert Sophie, “het was een test-campagne, eigenlijk een—”

“Test? Natuurlijk was het een test! En jullie zijn geslaagd! Met vlag en wimpel!” Eline draait zich om naar het team. “Ik wil volgende week een volledig uitgewerkt implementatieplan. Lieke, jij bent de projectleider. Mark, jij regelt de financiële onderbouwing. Sophie, jij coördineert alles.”

“Maar de Japanse leveranciers bestaan niet!” roept Lieke wanhopig.

“Dan vinden we andere leveranciers!” Eline zwaait met haar armen. “Creativiteit, mensen! Out of the box denken! Dit wordt ons visitekaartje voor de toekomst!”

Bas staat langzaam op. “Dus… we gaan het tóch doen?”

“We gaan het doen!” bevestigt Eline. “En Jeffrey mag gerust proberen ons te kopiëren. Wij zijn er als eerste bij!” Ze loopt naar de deur. “Oh, en feliciteer Jeffrey maar van me. Aardig van hem om ons te attenderen op ons eigen project. Echte collegialiteit!”

De deur slaat achter haar dicht.

Er valt een lange, doodse stilte.

“Dus,” zegt Mark uiteindelijk, “technisch gezien is onze val geslaagd. Jeffrey gaat proberen hologrammen te implementeren.”

“En wij ook,” voegt Sophie er zwakjes aan toe.

“Maar hologrammen bestaan niet eens echt,” fluistert Lieke. “Niet zoals ik het heb beschreven.”

Bas, die nog steeds een beetje verbijsterd kijkt, steekt zijn vinger op. “Eh, even een domme vraag… Wat gaan we nu tegen Eline zeggen?”

Sophie laat haar hoofd op tafel vallen. “Dat we hologrammen gaan maken.”

“Maar hoe dan?”

“Dat,” zucht Sophie, “is een probleem voor morgen. Of voor volgende week. Of voor iemand anders.”

Mark klapt zijn laptop dicht. “Ik ga maar eens uitzoeken wat hologrammen eigenlijk kosten. Voor als iemand het vraagt.”

“En ik,” zegt Lieke, terwijl ze naar haar telefoon grijpt, “ga maar eens googelen of er toevallig échte Japanse hologramleveranciers bestaan.”

Bas staat op en loopt naar de deur. “Ik ga Jeffrey bellen om te vragen of hij tips heeft voor de implementatie. Hij leek er veel van te weten.”

“NIET DOEN!” roepen Sophie, Mark en Lieke tegelijk.

Bas blijft staan. “Waarom niet?”

Sophie sluit haar ogen. “Laat maar. Doe maar. Misschien heeft hij inderdaad goede tips.”

Als Bas weg is, kijkt Sophie naar haar collega’s. “Enig idee hoe we hieruit komen?”

Mark haalt zijn schouders op. “We kunnen altijd beweren dat de technologie nog niet rijp is voor de markt.”

“Over zes weken,” vult Lieke aan. “Als Eline het project wil zien.”

“Of,” zegt Sophie langzaam, “we maken gewoon hologrammen.”

“Echte hologrammen?”

“Nee, nephologrammen. Projecties, speciale effecten, wat dan ook. Het hoeft niet perfect te zijn, het moet alleen indrukwekkend genoeg zijn om Eline tevreden te stellen en Jeffrey te laten denken dat wij echt de technologie hebben.”

Mark knikt langzaam. “Dat zou kunnen werken. En als Jeffrey het kopieert…”

“…dan heeft hij hetzelfde probleem als wij,” glimlacht Sophie voor het eerst sinds uren.

Het geluid van Bas’ stem dringt door de muur: “Jeffrey! Geweldig gesprek daarnet! Luister, over die hologrammen…”

Sophie, Mark en Lieke kijken elkaar aan.

“Morgen gaan we aan de slag.” Zegt Sophie. “Ons vraagstuk: Hoe maak je hologrammen zonder hologramtechnologie.”

“Eitje,” mompelt Mark.

Ondertussen, in zijn auto in de parkeergarage, hangt Jeffrey op na zijn gesprek met Bas. Hij start zijn auto en glimlacht. “Hologrammen,” mompelt hij. “Daar hadden we zelf niet aan gedacht.” Hij rijdt weg, al plannen makend voor zijn eigen hologram-implementatie.

Hij heeft geen idee dat hij net akkoord is gegaan met het kopiëren van iets dat niet bestaat.

Nog niet, tenminste.