Zelfs de kneiterharde hardcore die hij ingesteld heeft als wekker op zijn telefoon weet hem niet helemaal uit zijn slaap te krijgen. Tegen beter weten in draait hij de dekens stevig om zich heen en kruipt in een foetushouding. Wie ooit heeft bedacht dat je in de winter ook om 7 uur op moet heeft niks van het leven begrepen denkt hij nog snel. De wekker herhaalt zichzelf in de hoop zijn taak alsnog te vervullen.

“Sjaak!” De stem lijkt wel uit een andere dimensie te komen. “Hè godver Sjaak, hoe oud ben je nou?” Met weinig souplesse stormt zijn moeder de kamer binnen en met een welgemikte klap op de schakelaar baadt de kamer in het licht. Sjaak kruipt nog verder ineen.
“Het is al heel wat dat je hier nog woont op je negenentwintigste, maar je kunt toch op z’n minst wel op je werk verschijnen zonder dat ik je aan je haren uit bed hoef te sleuren? Je boterhammen liggen op tafel en als je mijn auto leent ben je nog op tijd.” Ze gooit een bosje sleutels op zijn bed en stampt de trap weer af naar beneden. Met een triomfantelijke grijns op zijn gezicht hijst Sjaak zich uit bed en pakt zijn hoodie van de stoel. Na een korte snuif in de oksels besluit hij dat het goed genoeg is voor vandaag.
Bij de voordeur vindt hij zijn werkschoenen. Hij weet nog goed hoe trots hij was op zijn eerste paar toen hij vijf jaar geleden begon bij Wever Logistiek. Ze hebben een harde neus, maar het uiterlijk van sneakers. Hij stapt erin en voelt dat de zolen erg dun zijn geworden. Alweer.

“Is die roze Daihatsu op de parkeerplaats van jou Sjakie? Ben je dan eindelijk naar de andere kant overgestapt?” Normaal kan Sjaak lekker bekvechten met Janine om de koffiepauze wat dragelijker te maken, maar vandaag heeft hij een kop als lood. “Rot op Jan” komt er nog net uit.
“Ach gos, was dat shotje Malibu Jack Daniels net te veel gisteravond?” “Dat je dat longdrink glas een shotje durft te noemen is al bijna net zo achterlijk als die zelfbedachte mix van je” bijt Sjaak hem toe. “Ssst! Daar komt de chef” onderbreekt Janine hem.
Trots als een pauw komt een slungelige jongen de kantine in lopen. Hij draagt zijn nieuwe groene hesje als een koningsmantel.
“Zo verrader, heb je besloten je nog even te mengen met het gewone volk?” Janine gooit een suikerzakje naar zijn hoofd en weet hem tussen de ogen te raken.
“Au! Ach hou toch op Janine, ondanks dat je tien jaar ouder bent is het wel duidelijk dat je nooit volwassen zal worden. Oké allemaal, hopelijk hebben jullie genoten van het weekend. Zoals elke maandag vallen we met de deur in huis. Het is tijd om de cijfers van vorige week door te nemen en de taken voor vandaag te delen. Komen jullie mee naar het whiteboard beneden?”
In de deurpost draait hij zich nog om. “En Pavel, geen koffie mee naar beneden, je weet dat we geen eten en drinken mee mogen nemen in het magazijn.” Hij beent snel weg voor hij nog meer opmerkingen naar zijn hoofd krijgt.

Bij het whiteboard staat het hele team bij elkaar. De chef staat zenuwachtig vooraan. Niemand was het ermee eens toen ze hem vijf weken geleden aankondigde als team lead. Sindsdien zijn ze geobsedeerd met cijfertjes. Aantal items per uur, hoe lang je over je ronde doet, hoeveel stuks je op een dag kan picken, doodvermoeiend. Toch kijkt Sjaak altijd uit naar dit moment. Hij is namelijk al vijf weken op rij de snelste picker. Niet alleen van het team, maar van alle vestigingen van Wever. Niet dat je daar iets voor terug ziet, maar het voelt toch goed om bovenaan het bord te staan.

“Ok team, vorige week hebben we de targets net gehaald. Met de hakken over de sloot laten we maar zeggen, hè hè hè”. Zijn piepende lach wordt niet beantwoord door de rest.
“Goed. We moeten dus alle zeilen bijzetten om deze week ook weer een succes te maken.”
“Als we in plaats van te lullen gewoon ons werk konden gaan doen zouden we het makkelijk halen!” weet Pavel in te brengen tussen twee slokken koffie in.
“Pavel, je weet hoe belangrijk het is om continu te verbeteren. En had ik niet gezegd dat je er geen drinken mee mag in het magazijn?”
“Dat klopt Chef!” zegt Pavel vrolijk, maar hij maakt geen aanstalten om de koffie weg te gooien.
“Goed. Laten we meteen doorgaan naar de Picker van de week. Het zal jullie wellicht niet verbazen, maar onze eigen Sjaak Herrie heeft weer zijn record verbroken en zijn tempo ligt nu zelfs zes keer hoger dan de rest. Gefeliciteerd Sjaak, een mooie prestatie.” Het team klapt halfbakken en Sjaak kijkt met een lichte blos op zijn wangen naar zijn schoenen.
“Bedankt Chef.” Hij duwt met zijn grote teen tegen de bovenkant van zijn schoen en voel dat er bijna een gat in zit.

Na afloop van het praatje stapt hij voorzichtig op de chef af. “Eh, chef. Heb je even?”
“Tuurlijk Sjaak, wat is er?”
“Ik zag vanochtend dat mijn schoenen weer versleten zijn, zou ik misschien een nieuw paar kunnen krijgen?”
“Alweer?! Nou je weet hoe het gaat. Lever maar een aanvraagformulier in bij inkoop, maar ze zullen wel vragen stellen. Het gaat zo wel erg rap. Dit is al je vierde paar.”